 |
Dit is een crank die na jaren trouwe dienst de geest aan het geven is. Vanuit de hoeken van de vierkante as is de crank in gaan scheuren, hier redelijk zichtbaar op 3 en 6 uur. Je kunt er nog even mee doorrijden, maar ik zou een nieuw crankstel bestellen en niet meer sprinten. |
 |
De bijbehorende rechtercrank is ook al druk bezig af te breken, ook hier ontstaat de vermoeiingsscheur op een plaats met hoge spanning en een scherpe rand. |
 |
200 engineering textbooks can't be
wrong! Dit is wat er gebeurd als je alle spannings
vergrotende factoren in een dynamisch belast
onderdeel integreert. Misschien dat de designer
dacht dat de crank heel zou blijven omdat die niet
wist waar die het eerst zou moeten scheuren! Niet
dus, klik hier voor de andere kant
Foto's met dank aan Bert L;am |
 |
Scheurvorming in de rechtercrank. Je zou zeggen dat de krasjes van de afgevallen ketting een rol spelen, ware het niet dat de linker crank al veel eerder de geest gaf! Zie hier |
 |
He, is mijn pedaal
krom? Niet dus, weer een gescheurde rechter
crank die net op tijd ontdekt werd. Oppervlak aan
binnen en buitenkant was keurig, dus het lijkt mij
weer een typische ontwerp + materiaalfout |
 |
Mogen we asjeblieft weer die pedaalassen
terug met uitwendige vlakken voor een gewone
pedaalsleutel? Dit is een as met een gat voor een
8mm inbussleutel in het draadeinde. En dan
blijft er niet veel materiaal over. Het resultaat
is hier twee scheuren vanuit het inwendige zeskant
tot door de schroefdraad Demontage viel ook
niet mee, want als je kracht zet met de
inbussleutel klem je de dikker wordende as vast in
de schroefdraad! Demontage van dit type pedaal aan
de kettingkant is toch al link, een paar
hechtingen heb je zo te pakken.
(e.a.is trouwens netjes onder garantie opgelost) |
 |
Afgebroken trapas uit een spinningfiets.
Een spinningfiets rijdt niet in de regen, dus
heeft de lagering het oneindige leven. De as
echter niet, zeker niet ondat de as in combinatie
met een harde stalen crank werd gebruikt. Bij een
stalen crank is de overgang naar de as veel
harder. Het breukvlak ligt vermoedelijk net op de
plaats waar de crankbout ophield.Wat ook niet
helpt is dat een spinningfiets stijf op de vloer
staat, een gewone fiets kan bij rare belastingen
nog wegkantelen.
De scheur is duidelijk in de onderste helft begonnen. Door de beweging zijn de scheurvlakken gepolijst. Toen de as half door was gescheurd kon de resterende sectie het niet meer houden. Het verse breukvlak is korrelig. (foto met dank aan Marten Hoffman) |
 |
Rechter bracket cup die dapper stand
probeerde te houden. Het ooit ronde gat diende als
lager, de rand is al half afgebroken. Sommige
fietsers zijn nu eenmaal meer fout tolerant dan
anderen, en dat kwam al goed uit toen de
'fiets'/BSO/Neusperrmull nog nieuw was ;) |
 |
Dit is de tandwielkant van een XT achternaaf (nog van het goede type met stalen as). Zo te zien zijn de lagers goed gesmeerd: het vet komt door een scheur in het naafhuis naar buiten! Naaf is 5 jaar oud geworden, met ca 15.000 km woon-werkverkeer en vakanties. |
 |
Aluminium as
van een Dura-Ace naaf. Duidelijk is waarom de naaf
opeens veel speling had, de as is op de
schroefdraadkerf doorgebroken. Daar is aluminium nou
eenmaal gevoelig voor. Prijzig grapje trouwens, en
alle aluminium Shimano assen zijn allemaal net even
anders, dus dit wiel kon in de ton. |
 |
Nog een
Shimano naaf die opeens speling had. De holle bout
waarmee je het freewheel tegen het naafhuis schroeft
heeft de draad uit het naafhuis getrokken. Met
bagage belaste vakantiefietsen met een laag verzet
is namelijk iets waar ze vaak niet tegen kunnen, Bij
het oude model met stalen as was dat nooit een
probleem, maar die was dan ook 30 gram lichter! Door
de dikkere aluminium as is er ook minder ruimte voor
het freewheel, dus dat is ook niet probleemloos in
de praktijk |
 |
Zo ziet het oog aan het eind van een snelspanas er uit, als er te hard aan is getrokken. Het ooit ronde gat is ovaal geworden, en de eerst rechte flanken zijn fors ingesnoerd. |
 |
Dit stuur bleef maar doordraaien in de stuurpen, ook toen je de boutjes echt niet meer verder kon aandraaien. Na demontage is te zien dat het stuur ter plekke van de inklemming ingesnoerd is. Vervangen dus, want hier wordt het stuur niet veiliger op. Een stuurpen zonder dat grote gat in de strop zou misschien wat vriendelijker voor de stuurbocht geweest zijn. |
 |
Bij een carbonstuur kan de schade na een klein valpartijtje al verstrekkend zijn. Bij een aluminium stuur heb ik nog nooit gezien dat ze op deze plek stuk kunnen gaan, laat staan dat je er de koers niet op uit kunt rijden. |
 |
Boem is ho! Dit is de onderbuis-balhoofdbuis verbinding in een lugloos gesoldeerd frame. De onderbuis heeft een hele onderkin gekregen (zie ook de craquelé in de lak), de voorvork stond ook een eind naar achteren. Met dit frame (en een nieuwe vork) kun je nog een heel eind rijden, maar het zal niet zo lekker meer sturen. Wel de plek natuurlijk vaak schoonpoetsen om te kunnen controleren op scheurvorming. |
 |
Ook dure Koga's kunnen stuk, en de
tweede eigenaar heeft geen garantie!
(@#$%^&) Dit frame is gaan scheuren op
de scherpe spanningspiek die ontstaat rond de
onderste punt van de balhoofdlug. Aan de roest is
goed te zien dat de onderste helft van de buis al
langer doorgescheurd was. De bovenste helft heeft
dan niet voldoende stabiliteit en kan spontaan
doorscheuren. Zeker in een stalen frame wat niet
erg snel inscheurt, zijn dit soort schades aan de
roestsporen makkeljk te herkennen, ook als het
frame nog niet helemaal door is.
(foto met dank aan Niels Alsemgeest) |
 |
Uitscheurende blindklinkmoer (bidonnok) in een aluminium frame. Nog niet zo dramatisch totdat de scheur van richting verandert en dan gaat het hard! |
 |
Dit frame is van aluminium en ook duur,
maar gelukkig wel met garantie*) en ook net niet
helemaal doorgescheurd. De scheur kwam van links
en zit keurig in de door de laswarmte be-invloede
zone. Het breukvlak vertoont duidelijk sporen van
slijtage en is ook donkerder van kleur dan de
geweldbreuk aan de rechterkant. Daar is de
geweldbreuk veel rafeliger, terwijl de gegroeide
scheur rustig gegroeid en niet plotseling van
richting veranderd is. Aan de rechterkant zie je ook craquelee in de lak, ten teken dat de buis daar tijdens het breken blijvend vervormd is. (foto met dank aan Franke Nieuwenhuis)
*) binnen een week voor de vakantie een nieuw frame |
 |
Net opnieuw poedergecoat, maar dat was dus zonde van de moeite: deze kant van de scheur is de geweldbreuk, aan de linkerkant maakt de scheur al een zeer belegen indruk. Maar het frame was ook niet nieuw meer, naar de kabelgeleiders te oordelen toch zo'n 25 jaar oud. |
 |
Busted tubes & stays, oftewel oxide
jacking. Aluminium oxide heeft een groter volume
dan niet geoxideerd aluminium, dus als een
vastzittende zadelpen zijn gang kan gaan, kan die
de de hele zadelbuis uit elkaar drukken. Als je
mazzel hebt is er alleen een deuk, maar hier bleef
het daar niet bij |
 |
Afscheurend dragernokje. Dit is volgens mij ook geen aangesmede nok integraal met de pad, maar een naderhand opgepuntlast exemplaar. |
 |
Gebroken pad, zonder een direkt voor de
hand liggende reden om daar stuk te gaan.
Misschien niet zulk goed staal gebruikt? |
 |
Dat achterpadden scheuren is niet zo bijzonder, maar beide voorpadden in een damesfietsje met alleen een terugtraprem is wel apart! Die gaten dienen trouwens om asringetjes met weerhaken in te steken om te voorkomen dat je het voorwiel zou verliezen. Lijkt me niet zo goed gelukt ;) |
 |
Geen fiets, wel Reynolds 531! Dit is een subframehelft van een Jaguar E-type. De scheuren beginnen rond de opgesoldeerde schetsplaat waar een onderdeel van de voorwielophanging aan vast zit. De platen zijn ook aanzienlijk dikker dan de buis die zo rond de 1 mm wanddikte heeft. |
 |
Staande carbon achtervork na een kleine valpartij. De druppels die je ziet is water dat weer door de scheur naar buiten lekt. Dat werd dus een nieuw frame! |
 |
Doorrammen als de ketting klem zit tussen de achtervork en het binnenblad is schadelijk voor de gezondheid van het -aluminium- frame: hier een vermoeiingsscheur die niet toevallig over een diepe deuk loopt. Ik zou er geen wedstrijd meer op rijden. |
 |
Een dunne (Tange Prestige) stalen achtervork in een MTB kan hier ook absoluut niet tegen. Had de spuiter ook wel mogen zien voordat die er plamuur over smeerde! |
 |
Nog een scheur in een achtervork. Deze
zit in de dikke las waarmee het mannetje tegen de
achtervork is gebakken (inzet) |
 |
Alweer een garantiegevalletje, hier in
de bovenbuis van een aluminium MTB. De zadelbuis
is inwendig intact, waardoor de eerste verdenking
naar de las uitgaat. Met een veel te korte
zadelpen (*) (of een korte adapterbus) wil het in
deze buurt ook nog wel eens stuk gaan, maar
dergelijke scheuren beginnen toch vaker van
achteren of vanuit de zijkanten.
(foto met dank aan Bert Lam) (*)De zadelpen of adapter moet minimaal 2 cm onder de bovenbuis in het frame steken
|
 |
Nog een zitbuis. Nu is de overgang
van de dikke klont naar de dunne flexible buis en
de eindzone van de las het kritiek punt. Gelukkig
ook weer garantie: de scheur is dichtgelast, en de
klem vervangen door een niet aangelaste variant.
(foto met dank aan Chris Leurs) |
 |
Het is erg verleidelijk als je een tandemframe maakt om de voorste zitbuis na assemblage in te zagen. Met een groot zaagblad lukt dat alleen als je twee sleuven maakt, maar de buis is dan wel al zijn torsiestijfheid kwijt. Die die juist nodig heeft omdat de stoker lekker aan een stuur kan sjorren. Dat gaat dus niet 10 jaar goed. Een helft is er al helemaal afgevallen, de andere is ook al flink ingescheurd, dwars door de versterkingsringetjes heen |
 |
Een lelijke surprise. Zeker bij alu
frames is er de neiging om de frames niet al te
zuiver te prepareren, want zo'n cup pers je er
toch wel in. Hoeft natuurlijk niet goed te gaan,
want in radiale richting is zo'n buis niet erg
sterk. Scheur afboren, ring er omlijmen en je kunt
nog wel een tijdje fietsen. (update: 3 jaar om
precies te zijn, nu is de onderkant ook door) (foto met dank aan Henk Oosterhuis). |
 |
Nog een niet erg Italiaanse Italiaan met
een enkeltje naar de fietshemel. De semi
integrated cup drukt de zitting uit elkaar. De zin
en schoonheid van dit design ontgaat me trouwens
volledig. In principe lijkt het trouwens mogelijk
de flauwekul er af te frezen en er een klassiek
balhoofdstel in te persen. Heb je voorlopig weer
rust |
 |
Een volledig
afgebroken ondercup (de passing zat nog klem in
het frame) , en dan helpt een afstelpoging ook
niet meer om de speling er uit te krijgen!. 7 jaar
enthousiast mtb-en was kennelijk iets te veel |
 |
Vrij vervelend als dit onderdeel (een losse zadelpenklem) onderweg breekt, maar vervangen door een exemplaar met iets meer vlees op de goede plek is gelukkig simpel |
 |
Mijn zadel
schuift aldoor naar achteren! Ja, nu nog wel, totdat
de brug helemaal doorscheurt of de zadelpenbout nog
een keer extra goed vastgezet wordt! |
 |
Carbon binnenbalhoofdbuis met scheur. Vermoedelijk ontstaan doordat de plug de buiswand niet ondersteund. Maar een opengewerkte buisklemming hielp ook niet. Gebruik bij een carbon binnenbalhoofdbuis altijd een vulplug die de hele wand steunt, laat 5 mm buis boven de stuurpen uitsteken (met vulring), en gebruik een stuurpen zonder wulpse gaten |
 |
Dit is de voorvork van een 5 vakanties
oude Giant Expedition. De stijve doosvormige
schouders van de vorkkroon zijn tegen een relatief
flexibele -want dunwandig, grote diameter-
binnenbalhoofdbuis gelast. De inbranding op het
buiseind (^) waar de las de hoek omgaat
vormt geheel conform de theorie de Sollbruchstelle.
Ik zou hier niet graag meer op rijden, zeker bij hard remmen is de kans aanwezig dat de vork knikt. |
 |
Bij het vastlassen van het zadelframe is de lasser door de rand heen gebrand. De zo ontstane kerf gedraagd zich naar verwachting. |
 |
Dubbelgebuste velg die na 3000 km de geest gegeven heeft. De dubbele bus is door de binnenkant van de velg getrokken nadat de buitenkant (nu zichtbaar door het gat) is gaan scheuren. Wiel was trouwens nog recht genoeg om op te rijden. |
 |
Nog een gescheurde velg, maar in dit geval niet verwonderlijk. Dit wiel was gebouwd met niet-butted #13 (2.33mm) en dus niet verende spaken (aka telefoonpalen) en meer als 150 kilo spaakspanning. Sommige fietsenmakers zitten ook nergens mee! |
 |
En nog een slachtoffer... |
 |
Nog
een velg om je geel aan te ergeren. Van buiten zie
je er niks aan, maar als je de band oppompte liep de
velg bij het ventiel tegen de remblokken. |
 |
Dit is een spaaknippel uit een Mavic Ksyrium SSC SL velg. Bij dit type wiel wordt de spaaknippel in de velg geschroefd. De aluminium spaak kan dus niet bewegen als de velg vervormd, anders dan bij een normale nippel in een gat. Hoeveel de velg met een zwaardere sprinter kan vervormen blijkt hier: de aluminium nippel is naar opzij opengescheurd en de spaak is afgebroken. |
 |
Phil
Wood
maakt in het algemeen prima spullen, maar deze
schijfrem voor tandems is een beeldschoon gemaakt
stuk junk! Probleem is de remvoering, die met een
simpele vertanding verondersteld wordt in verbinding
met de aluminium naafadapter te blijven. Deze
constructie is echter veel te zwak en kan onverwacht
de geest geven, waardoor je opeens zonder remmen staat
je weg vervolgt. Hoewel, onverwacht? Klik hier (Veel dank aan Harvey Sachs voor de donatie van de rem) |
 |
Een
Rohloff onderdeel met caries!. Viel nog prima op te
fietsen trouwens, de klant dacht dat hij nog maar
één tand kwijt was ;) Volgens Rohloff een probleem
dat is te herleiden naar een kleine serie met een
verkeerde warmtebehandeling en gelukkig zeldzaam.
Dat de nieuwe 6.5mm ipv 7.5mm grote gaten heeft zal
ook wel helpen! |
 |
Het eerste type adapter voor Magura
remmen had een conische verbinding om de oren
onder een willekeurige hoek klem vast te kunnen
zetten. Maar de adapters (net als alle andere
onderdelen van Magura) zijn van gegoten aluminium,
dus de reserves voor overbelasting zijn klein. De
onderste is kennelijk even lekker hard
aangedraaid. (Latere modellen hadden geen conus
maar een vlakke karteling en kunnen dus niet op
deze wijze stuk) |
 |
Het duurste onderdeel aan de fiets, hier het binnenwerk van een linker Dura-Ace shifter. Vol -gesinterde?- onderdeeltjes die in veel stukken uit elkaar kunnen barsten. Uiteraard niet los te krijgen, dus niet te repareren. In voorkomende gevallen altijd de shifter in elkaar laten zitten en eerst proberen of er onder garantie wat te regelen valt. |
